ασκότιστος

-η, -ο (Α ἀσκότιστος, -ον) [σκοτίζω]

νεοελλ.

αυτός που δεν έχει σκοτούρες, ο αζάλιστος

αρχ.

ο ασκοτείνιαστος, ο λαμπερός.